Ebû Abdullah Muhammed İbn Battûta Tancî
Amasya, Gümüşhane, Erzincan ve Erzurum Bölümü
Erzencân’a (Erzincan) ulaştık. Irak sultanına bağlı şehirlerden biridir Erzencân. Bakımlı ve büyüktür. Halkının çoğunluğunu Ermeniler oluşturuyor. Müslümanlar Türkçe konuşuyor. Gayet muntazam ve canlı çarşıları var. Erzencânî diye bilinen nefis kumaşlar dokunur burada. Ayrıca bölgenin bakır madenleri de meşhurdur. Bakırdan çeşitli ebatlarda kapkacak ve bizim taraflardaki ayaklı çıradanlıklara benzeyen şamdanlar yapılır. Bunlara “beysûs” denildiğini belirtmiştik. Burada Ahı Nizameddin’in tekkesinde kaldık. Nizâmeddîn’in tekkesi, benzerleri arasında en güzel olanıdır. Zaten Nizâmeddîn de ahılar arasında en ileri ve ulu kişi olarak tanınmakta. Bizi iyi ağırladı.”
14. yüzyıl gezginlerinden İbn Battûta (1304-1368) Fas’ın Tanca şehrinde dünyaya geldi. Bu şehirden çıktığı günden itibaren 28 yıl süren gezileri boyunca Mısır, Arap Yarımadası, Irak, İran, Anadolu (başta Osmanlı Beyliği olmak üzere o dönemin belli başlı beylikleri) Deş-i Kıpçak, Bizans (İstanbul), Orta Asya, Hindistan, Maldivler, Çin ve Endülüs’ü gezen İbn Battûta devlet ve toplum yapıları, inanç ve âdetleri, doğal özellik ve ürünleriyle tanıttığı bu ülke ve şehirlerin 700 yıl önceki durumlarını başarıyla yansıtır. Yazarı tarafından Tuhfetü’n-Nuzzâr fi Garâibi’l-Emsâr ve Acâibi’Efsâr diye adlandırılan, yaygın olarak Rıhle diye bilinen ve Türkçede İbn Battû ta Seyahatnâmesi diye anılan eser, özgün dili olan Arapçadan A. Sait Aykut’un çevirisi, giriş yazısı ve notlarıyla sunulmuştur.
Kaynak: İbn Battûta Seyahatnâmesi, II. Cilt
YKY, 2000
İbn Battuta (Kapak): Mohamed Taaeb
Erzincan Nostalji
