Yirmi dört nisanda uğradı yolum,
Ne alan ne satan var, Erzincan’da.
Kilitlendi dilim bağlandı kolum,
Ne çözen ne açan var, Erzincan’da.
Makineler gördüm toprağı deşer,
Bu hali gören tebdili şaşar,
Çadırlar kurulmuş birer ikişer,
Ne otel ne de han var, Erzincan’da.
İnsanların eli ayağı sınık,
Yüzleri hüzünlü bakışları donuk.
Şöyle bir göz attım her yer dağınık,
Ne deren ne tutan var, Erzincan’da.
Felâket bu şehri taramış gitmiş,
Deprem her tarafı doğramış gitmiş
Devlet baba bir gün uğramış gitmiş,
Ne vekil ne bakan var, Erzincan’da
Bu hali görünce arttı gam keder,
Dedim: Bunca yardım nereye gider?
Erzincan gönlümden daha derbeder,
Ne bağ ne de bağban var, Erzincan’da.
Tadı ile meşhur balları kayıp,
Evvel ki neşeli kulları kayıp,
Yazıda otlayan malları kayıp,
Ne sürü ne çoban var, Erzincan’da.
Bu ahvali ancak yaşayan anlar,
Kaybolmuş burada şöhretler, şanlar,
Siftahsız kapanır her gün dükkânlar,
Ne alan ne satan var, Erzincan’da.
İnsanın hayâli düşü bozulmuş,
Tuhaf ağlar gözde yaşı bozulmuş,
Devletin, milletin işi bozulmuş,
Ne tamir ne imkân var, Erzincan’da
Dost dostundan kesmiş alâkasını,
Her aile tutar kendi yasını,
Kendi ocağından bir başkasını
Ne tutan ne yakan var, Erzincan’da.
Birbirine girmiş mülkler, tapular
Arasan bulunmaz sağlam yapılar,
Kapanmış açılmaz bunca kapılar
Ne açan ne çakan var Erzincan’da.
Kara olmuş ellerdeki kınalar,
Er’e oğula mı yansın analar,
Yârini kaybetmiş nazlı sunalar,
Ne seven ne kokan var, Erzincan’da.
Terzi Baba O Hünkâr’ın yurdudur,
Aşık Davud Sulari’nin yurdudur,
Balı eşsiz o arının yurdudur,
Ne çiçek ne kovan var Erzincan’da.
Bakırları nakkaşların şehridir,
Az ötede Dadaşların şehridir,
Tarihte çok savaşların şehridir,
Ne at ne meydan var Erzincan’da.
TANSEL AYAZ felek ölçüp biçmişti,
Doksan iki Erzincan’ı seçmişti,
On üç Mart’tan tamam kırk gün geçmişti,
Ne düzen ne yapan var, Erzincan’da.
Ozan KOPUZLU
Erzincan, 24 Nisan 1992,
Erzincan Nostalji
