“Bir gün, bir dost meclisinde Ali Ekber Çiçek bağlama çalıp deyiş okumaktadır. Rakılar, mezeler, dertler ortaya dökülmüşse de herkes çıt çıkarmadan Ali Ekber Çiçek’i dinlemektedir. O sırada muhabbetteki bir komiserin telsizine bir anons gelir, görev ya cevap vermek zorundadır komiser. Utana sıkıla sessizce cevap verir anonsa, zor da olsa gerekli yönlendirmeleri yapar. Ali Ekber Çiçek bağlamasının karar sesine vurur… ortam durulur, kısa bir sessizlikten sonra komiser açıklama yapma gereği duyar, der ki:
“Baba, şu elimdeki telsizle bir türlü derdimi anlatamadım, kusuruma bakma…”
Ali Ekber Çiçek gülümser, komisere döner ve “oğlum” der:
“Ben derdimi yedi telliyle anlatamadım, sen telsizle mi anlatacaksın?”
Erzincan Nostalji